هنروتجربه: سپیده شریعت رضوی: امیرمسعود سهیلی کارگردان فیلم کوتاه «فیلمرغ» می گوید احساس می‌کند بخشی از او در افغانستان مانده است به همین دلیل نمی‌تواند از آن جغرافیا جدا شود و باز هم علاقه‌مند است به این کشور سفر کند و اثر دیگری را بسازد.

به گزارش سایت «هنروتجربه»، «آخرین آرزوی پیرمرد افغان رساندن فیلمرغش به نوه‌اش است اما این آرزوی به‌ظاهر ساده خیلی سخت برآورده می‌شود.» این جمله خلاصه داستان فیلم کوتاه «فیلمرغ» به کارگردانی و نویسندگی امیرمسعود سهیلی است که به تازگی در بسته فیلم کوتاه «شکست زمان» روی پرده سینماهای «هنروتجربه» رفته است.

اکران این فیلم کوتاه به تهیه‌کنندگی امیرمسعود سهیلی و سیدجلال روحانی که برنده جوایز مختلف از جشنواره‌های گوناگون شده است، ما را بر آن داشت تا با امیرمسعود سهیلی درباره جدیدترین ساخته‌اش که در کشور افغانستان جلوی دوربین رفته است، به گفتگو بنشینیم که در ادامه می‌خوانید.

امیرمسعود سهیلی در ابتدا با بیان اینکه حدود ۵ سال پیش برای اولین بار و برای تولید یک مستند به افغانستان سفر کرده است، گفت: در سفرم به این کشور تجربه‌های مختلفی را کسب کردم و زمانی که شرایط آنجا را سنجیدم، علاقه‌مند شدم یک فیلم داستانی در افغانستان بسازم. در روزهای آخر سفرم به آنجا به کتابفروشی در کابل سر زدم و تعداد زیادی کتاب از نویسندگان معاصر آنجا خریدم. زمانی که به ایران برگشتم، کتاب‌ها را خواندم تا اینکه به داستان «راه و چاه» خالد نویسا نویسنده خوبی که متاسفانه کمتر در ایران او را می‌شناسیم، برخورد کردم که «فیلمرغ» اقتباسی از آن است.

کارگردان «فیلمرغ» ادامه داد: تا حدودی به قصه خالد نویسا وفادار بودم حتی زمانی که فیلمنامه «فیلمرغ» را نوشتم، با این نویسنده ارتباط گرفتم و ایشان در هنگام ویرایش فیلمنامه به من مشاوره داد و راهنمایی‌ام کرد.

سهیلی با بیان اینکه بسیاری از دوستانش به او گفته‌اند که چرا «فیلمرغ» را در ایران نساخته است، گفت: «فیلمرغ» یک فیلم جاده‌ای با یک مینی‌بوس و چند مسافر است. اگرچه این فیلم کوتاه پروژه بسیار سختی بود اما تصمیم گرفته بودم آن را در افغانستان و بدون حضور هیچ نیرویی از ایران بسازم در حقیقت به استعدادهای آن منطقه از جمله بازیگران تازه‌کار اعتماد کردم و تجربه بسیار لذتبخشی برایم رقم خورد.

وی درباره قصه «فیلمرغ» توضیح داد: این فیلم کوتاه داستان مرد کهنسالی است که با یک مینی بوس و همراه با عده‌ای مسافر عازم سفر می شود. تنها دارایی این مرد یک بوقلمون یا به زبان دری همان «فیلمرغ» است که همراه دارد و می‌خواهد آن را به نوه‌اش برساند اگرچه ممکن است این آرزو به نظر ساده بیاید اما اتفاقاتی رخ می دهد که این آرزو به راحتی برآورده نمی‌شود.

نویسنده «فیلمرغ» با بیان اینکه این فیلم کوتاه در سال ۹۸ تولید شده است، تصریح کرد: این فیلم کوتاه در کشوری ساخته شده است که شرایط عادی برای تولید نداشت و من سعی کردم پروژه را آرام پیش ببرم تا همه چیز مهیا باشد در حقیقت پیش تولید این کار ۲ ماه زمان برد و در کابل اتفاق افتاد همچنین ۵ روز فیلمبرداری طول کشید و پس‌تولید «فیلمرغ» چند ماه زمان برد چراکه کار آن در ایران انجام شد.

به گفته سهیلی، «فیلمرغ» پرتره‌ای از شرایط زمانی و جغرافیایی یک کشور و شرایطی که مردم در آن زندگی می‌کنند، است.

وی با اشاره به موفقیت این فیلم کوتاه در جشنواره‌های مختلف داخلی و خارجی یادآور شد: موفقیت این فیلم به دلیل پرداختن به یک قصه جدید در یک فضای جدید است. در حقیقت مخاطبان با فیلم بسیار متفاوتی روبه‌رو بوده و هستند که باعث می‌شود بیشتر در ذهن‌ها باقی بماند و ارتباط بهتری با آن برقرار کنند البته من هم این موفقیت را مدیون داستانی هستم که خالد نویسا نوشته است.

کارگردان «فیلمرغ» در پاسخ به این پرسش که به چه دلیل به سراغ فیلمسازی در افغانستان رفته است، عنوان کرد: تجربه کردن همیشه برای من جذاب بوده و بخشی از این جذابیت به دلیل آشنایی با فرهنگ‌های مختلف و جغرافیای متفاوت است در حقیقت تلاش می‌کنم از جغرافیایی که در آن زندگی می‌کنم، خارج شوم تا تجربه‌های جدیدی را کسب کنم چراکه از این امر لذت می‌برم.

سهیلی ادامه داد: من در اندونزی و کره هم فیلم ساخته‌ام اما افغانستان جذابیت مضاعفی برای من داشته است چراکه ما با این کشور به لحاظ فرهنگ، زبان و دین اشتراک‌های زیادی داریم و همین موضوع باعث شد تجربه شیرین‌تری در این کشور برایم رقم بخورد. احساس می‌کنم بخشی از من در افغانستان مانده است و به همین دلیل نمی‌توانم از آن جغرافیا جدا شوم. باز هم علاقه‌مندم به این کشور سفر کنم و اثر دیگری را بسازم کمااینکه تصمیمش را هم داشتم اما شرایط کرونا و مسایل داخلی افغانستان مانع از این اتفاق شد.

وی با بیان اینکه هر روز تحولات افغانستان را دنبال می‌کند، گفت: شرایط کشور افغانستان عادی نیست و اتفاقاتی که در آنجا رخ داده است و به نوعی ادامه دارد، ما را جگر خون کرده است حتی بعضا افرادی که از این شرایط سواستفاده می‌کنند بیشتر من را ناراحت می‌کند. امیدوارم بتوانم برای مردمی که به شدت به آن‌ها علاقه دارم، محبتشان را چشیده‌ام و مهمان‌نوازی‌شان را دیده‌ام، کاری انجام بدهم.

نویسنده «فیلمرغ» در ادامه با بیان اینکه جایگاه فیلم کوتاه در ایران خوب است، مطرح کرد: اصلی‌ترین دلیل داشتن چنین جایگاه جسارتی است که فیلمسازان کوتاه دارند و جالب است که این جسارت را در فیلمسازانی که فیلم‌های بلند تولید می‌کنند، نمی توان پیدا کرد. هرساله فیلم‌های کوتاه خوبی ساخته می‌شود که می‌توان به آن افتخار کرد.

سهیلی افزود: از سوی دیگر باید به اقدام موسسه «هنروتجربه» که بستری قوی و محکم برای اکران فیلم‌های کوتاه است، تبریک گفت چراکه یک پل ارتباطی میان مخاطبان و فیلم‌های کوتاه زده است تا این دسته از تولیدات نیز مخاطبان بیشتری پیدا کنند.

وی در پایان درباره فعالیت این روزهای خود خاطرنشان کرد: اعتقاد من این است که ساخت اثر در دوران کرونا و یکجا جمع کردن عوامل برای تولید، کار درستی نیست به همین دلیل از زمانی که کرونا در کشور شیوع پیدا کرده است، بیشتر وقتم را صرف نوشتن و خواندن، عکاسی و ساخت یک تا ۲ مستند آن هم با عوامل بسیار محدود کرده‌ام همچنین با وجود آنکه فیلمنامه آماده برای کار دارم و شرایط تولید هم مهیاست اما تصمیم گرفته ام فیلم داستانی کار نکنم چراکه از دست دادن بازیگر اصلی «فیلمرغ» بر اثر کرونا تجربه تلخی را برایم رقم زد و فعلا دست نگه داشته‌ام تا به شرایط ایده‌آل‎تری برسیم.