هنروتجربه-رهام یعقوب زاده: «ملاقاتهای شگفت انگیز» به کارگردانی مهدی ارجمند که در پلتفرم هاشور در حال اکران آنلاین است هم از حیث محتوا و هم فرم، یک تجربه تازه و متفاوت است که اگر بتوان نامش را مستند گذاشت. مستندی مبتنی بر عنصر خیال که در بستر واقعیت بنا می شود. مستند تخیلی البته ترکیب پارادوکسیکالی به نظر می رسد یه این دلیل که تعریف ما از مستند فیلمی واقع گراست که کمترین نسبت را با تخیل دارد اما در اینجا عنصر خیال در یک پردازش خلاقانه در خدمت واقعیت قرار گرفته تا کارگردان بتواند مخاطب را از این طریق به تفکر عمیق درباره جهان و انسان بیاندیشد. داستانک هایی که بر محور مفاهیم مهم هستی شناختی از معما و حقیقت گرفته تا عشق و ایمان و چرا زیستن را دربرمی گیرد و مخاطب را به اندیشیدن درباره مهمترین دغدغه های فکری بشر ترغیب می کند.

شاید بسیاری از ما در خیال خود با شخصیت های مورد علاقه مان از نویسنده و شاعر و هنرمند گرفته تا مخترع و فیلسوف و دانشمند به گفتگو بنشینیم یا آرزو داشتیم که می توانستیم با آنها گفتگو کنیم. «ملاقاتهای شگفت انگیز» این فرصت را برای ما ایجاد می کند. درست است که از عنصر خیال بهره می برد اما هم عقبه این خیال، واقعیت های تاریخی است و هم قرار است به تبیین و تحلیل واقعیت بپردازد. از واقعیت های هستی شناختی گرفته تا مکاشفه و خلق معنا برای زیستن. از حیث فرمی نیز می توان آن را یک کولاژ سینمایی دانست. ترکیبی از فیلم، عکس متحرک و انیمیشن که به آن ایستولیشن هم می گویند. «ملاقاتهای شگفت انگیز» را می توان هم شخصیت محور دانست و هم گفتگو محور که در واقع از طریق گفتگو با شخصیت های گوناگون شکل می گیرد.

فیلم بیشتر برای مخاطبان خاص ساخته شده که دغدغه های مشترک با فیلم و مولف آن دارند. همچنین فرصتی برای تجربه و کشف معنا هم است. به این معنا که از دل این دیالوگ ها به معنایی برای زندگی خود دست یابد و راهی برای رهایی از بحران های روحی یا فکری خود پیدا کند. از این حیث شاید این فیلم خاصیت تراپی هم داشته باشد و بتواند درمانگری هم بکند. به نظرم در عین اینکه در فیلم از حقیقت های تلخ صحبت می شود اما یک نوع حس امید هم در درون آن نهفته که به مخاطب منتقل شده و حالش را خوب می کند. نکته جالبی که می توان درباره «ملاقاتهای شگفت انگیز» ساخته شدن آن روی میز تدوین است. در واقع ما در اینجا لوکیشن و فضای فیزیکی نداریم بلکه همه چیز روی میز تدوین اتفاق می افتد و در واقع لوکیشن آن میز تدوین است. با صدا گذاری و دوبله بر روی شخصیت های فیلم. در نهایت باید «ملاقاتهای شگفت انگیز» را روایتی از گفتگوهای فرضی دانست که روی میز تدوین رخ می دهد. گفت و گوهایی که می توان با تک تک آنها یا با گوینده تک تک آنها همدلی و همفکری کرد و نوعی فلسفیدن با سینما را تجربه نمود.