هنروتجربه: ذبیح الله رحمانی در یاداشتی بر فیلم سینمایی «دشت خاموش» به نویسندگی و کارگردانی احمد بهرامی می‌نویسد این فیلم را باید در محافل دانشگاهی تدریس نمود و به دانشجویان عصیانگر و گاهی پرسش‌گر، زبان سینما آموزش داد.
به گزارش سایت هنروتجربه، ذبیح الله رحمانی منتقد و تهیه‌کننده در صفحه شخصی خود در اینستاگرام نوشت:
«فیلم سینمایی درخشان «دشت خاموش» به نویسندگی و کارگردانی احمد بهرامی، نمونه یک فیلم عمل‌گرای واقعی فیلمسازی مستقل در میان باند مافیایی مخوف و رانت‌خوار سینمای ایران به شمار می‌رود.
فضای طبیعت موسیقایی آرام ،اما خشن در کلیت فیلم در هسته مرکزی، درخشش خیره‌کننده‌ای دارد. فیلم به ظاهر داستان افراد کوره آجرپزی را بیان می‌کند، اما آتش زیر خاکستر اشاره‌ها، نمادهای قابل باور پیرامونی نیز فراوان دارد.
فیلمساز با بدعت تاثیر گذار شیوه دکوپاژ سنجیده و پر کاربرد دار کارگردانی، نم نمک در تار و پود مخاطب نفوذ کرده و روایت‌های آمیخته با نزدیکی دردمندانه دوربین در میان آرزوهای فروخورده نسل قدیم و جدید و عدم تحرک موجودات به ظاهر زنده، نقش واقعی فقر مرگ را ایفا می‌کنند.
پلان سکانس‌های عالی که متاثر از فیلمسازان نامی و متبحری همچون، آنجلوپلوس یونانی و برناردو برتولوچی ایتالیایی که در خدمت داستان فیلم می‌باشد، نهایت بهره‌برداری را نموده است.
بازی‌های کم نقض بازیگران حرفه‌ای و غیر حرفه‌ای و باور پذیری شخصیت‌ها از امتیازات غیر قابل کتمان می‌باشد. موسیقی و صدا گذاری درخدمت و همخوانی بی‌بدیلی دارد.
این فیلم را باید در محافل دانشگاهی تدریس نمود و به دانشجویان عصیانگر و گاهی پرسش‌گر، زبان سینما آموزش داد.»
