
محسن هادی با سایت «هنروتجربه» مطرح کرد:
«یکی از رویاهای من» مستند پرتره نیست/ دنیا را از چشم معلولان هم ببینیم/ جشنواره فیلم فجر مستند را به چشم فرزندخوانده میبیند
هنروتجربه-سپیده شریعترضوی: محسن هادی کارگردان «یکی از رویاهای من» معتقدست این مستند به مخاطبان میگوید اگر دنیا را از چشم افراد دارای معلولیت ببینند، بسیاری از موارد عوض خواهد شد و قوانین و شهر انقدر سالم سالار نخواهد بود.
محسن هادی تهیهکننده و کارگردان مستند «یکی از رویاهای من» که در اولین روز چهلمین جشنواره فیلم فجر در سانس ۲۰:۳۰ به نمایش درمیآید، در گفتوگو با خبرنگار سایت هنروتجربه، با اشاره به اینکه مدتها پیش به دنبال کسبوکارهایی بوده است که با دستهای خالی راهاندازی شدهاند و همین موضوع باعث شد مستند جدید خود را تولید کند، بیان کرد: در حقیقت به دنبال قصههای کسبوکار بودم تا اینکه خبری از وحید رجبلو جوان نخبه دارای معلولیت را مطالعه کردم.
وی ادامه داد: زمانی که خبر را خواندم قصه زندگیاش برایم جالب شد پس به ایشان مراجعه کردم و مصاحبهای انجام دادم. بعد از اولین مصاحبه به دلیل آنکه متوجه شدم داستان عمیقتری پشت ماجرای زندگیاش است، از وحید رجبلو خواهش کردم مدتی با هم گفتگو کنیم چراکه راضی نشدم تنها داستان کسب و کارش را کار کنم و خواستم به داستانی که مدنظر دارم، برسم.
کارگردان «یکی از رویاهای من» با اشاره به اینکه حداقل چهارماه هر روز با این جوان نخبه صحبت و صدایش را ضبط کرده و بر اساس آن داستان نوشته است تا در نهایت به داستان خود برسد، گفت: به این ۴ ماه در سینما پیشتولید و در جامعهشناسی بصری مصاحبههای عمیق و تحقیقات پیش از کار میگویند. همچنین من به لحاظ فرمی به دنبال ساخت مستند گفتگومحور نبودم و یکی از دلایلی که ساخت این اثر دو سال طول کشیده،همین بوده است.
هادی با اشاره به اینکه «یکی از رویاهای من» چهارمین اثر بلند او محسوب میشود درباره تفاوت آن با دیگر آثارش، مطرح کرد: من از یک جایی در مستندسازی مصاحبه را حذف و ابتدا آن را در مستندهای کوتاه تجربه کردم یعنی زمانی که به سراغ دستفروشی رفتم که دورریز کارخانهها را بازیافت میکرد و میفروخت،با او مصاحبه نکردم. همچنین با زنی که از طریق گلیمبافی یک کسبوکار محلی راه انداخته بود، وارد صحبت نشدم و اتفاقا همین جا به این مساله پی بردم که بدون مصاحبه هم میشود فیلم ساخت و کار جذابی تولید کرد. پس آن را در یکی از «رویاهای من» اجرا کردم.
وی با بیان اینکه «یکی از رویاهای من» یک مستند پرتره نیست بلکه داستان زندگی یک جوان معلول است، اظهار کرد: ما در همکاری با وحید توانستیم قصه را نشان بدهیم. در حقیقت همه افراد دارای معلولیت در جامعه ما و دنیا برای بسیاری از مسایل روزمره که برای ما بدیهی است، مبارزه میکنند. این عزیزان حتی برای حق عاشق شدن هم باید بجنگند در حالیکه دل دارند، انسان هستندو ممکن است عاشق شوند. ما یک چنین مبارزهای را ثبت کردیم و به نمایش گذاشتیم.
تهیهکننده «یکی از رویاهای من» با اشاره به اینکه علاقهمندست به مخاطب قصهای خوب ارایه بدهد، گفت: اگرچه قصهای نداریم که پیام نداشته باشد امامن به دنبال پیامرسانی در آثارم نیستم و اگر بخواهم به صورت کلی صحبت کنم باید بگویم که «یکی از رویاهای من» به مخاطبان میگوید اگر دنیا را از چشم افراد دارای معلولیت ببینیم، بسیاری از موارد عوض خواهد شد و قوانین و شهر انقدر سالم سالار نخواهد بود.
هادی با اشاره به اینکه با حضور مستند در جشنواره فیلم فجر موافق است، عنوان کرد: البته واقعیت این است که جشنواره فیلم فجرمستند را به عنوان فرزندخوانده میبیند و حداقل نگاه را به آن دارد حتی زمانی قصد داشتند این بخش را حذف کنند که از تصمیمشان برگشتند.
وی افزود: تبعیضی که بین فیلمها در این جشنواره گذاشته میشود برای من قابل قبول و فهم نیست واین شیوه نگاه حتی میتواند به سینما نیز آسیب بزند چراکه آثار داستانی و مستند هر دو فیلم هستند و تنهامنبعشان با یکدیگر متفاوت است، منبع مستند داستان واقعی و مردم هستند اما منبع فیلم داستان تخیلیست که البته میتواند اقتباس هم باشد. همچنین کارگردان مستند ثبتکننده و توصیفکننده اما کارگردان سینما خلاق است با این وجود اتفاق افتاده است که یک فیلم مستند داستانگوی جذاب از فیلمهای داستانی هم جلوتر باشد پس به همین دلیل باید اجازه بدهند مستند در این جشنواره نیز وارد رقابت شوند.
کارگردان «یکی از رویاهای من» با اشاره به اینکه سینمای ایران سرمایهزده است، تاکید کرد: اگرچه کشوری مانند ایران مشکلات اقتصادی عمیقی دارد اما به لحاظ داستان غنی است پس سینمایمستند میتواند در این دنیای سرمایهسالاری به شدت جلو برود و در قصههای واقعی با دیگران رقابت کند. همچنین متاسفانه یک نگاه از بالا و پایین به سینمای مستند به دلیل بودجههایی که صرف فیلمهای داستانیمیشود اما در مستند از چنین هزینههایی خبری نیست، وجود دارد.
هادی با اشاره به اینکه «یکی از رویاهای من» متاسفانه آنقدر که کارگردان و تهیهکننده و یا دیگر عوامل فنی در جشنوارههایی مانند سینماحقیقت و فیلم فجر دیده میشوند، به سوژهها پرداخته نمیشود، گفت: واقعیت این است که سینمای مستند بدون سوژههایش امکانپذیر نیست همانگونه که سینمای داستانی بدون بازیگرش دیدنی نیست. همچنین اگر وحید دوربین را به زندگیاش راه نمیداد و جرئت نمیکرد که قصهاش را روایت کند مستند «یکی از رویاهای من» ساخته نمیشد.
وی ادامه داد:آن زمان که تازه با وحید رجبلو آشنا شده بودم و درباره فرم فیلم باهم صحبت میکردیم، میگفت که از من قهرمان و فرشته نساز. افراد این چنینی هیچ فرصتی برای دیده شدن ندارد مگر آنکه منِ فیلمساز درباره آنها اثری تولید و هنگام اکران از آنها دعوت کنم اما جشنواره هم باید این کار را انجام بدهد.
این مستندساز با بیان اینکه قرار است مستند «یکی از رویاهای من» را به جشنوارههای خارجی بفرستند، تصریح کرد: هنوز برنامهای برای اکران این مستند در ایران ندارم و احتمالا بعد از جشنوارههای خارجی این اتفاق رخ بدهد.
هادی در پایان با اشاره به اینکه از تماشای آثار هنروتجربه همیشه لذت برده است، خاطرنشان کرد: اینکه مستند و فیلم کوتاه امکان نمایش در سینماهای «هنروتجربه» را داشته و دارند، جای خوشحالیست اما اینکه چه قدر از این آثار استقبال میشود، من اطلاع ندارم چراکه داستان پخش در سینما هم عجیب و غریب است. در نهایت امیدوارم مستند «یکی از رویاهای من» در همه شهرهای کشور که سینما و امکانات سینمایی دارند، دیده شود چراکه اثر مهمی است.