هنروتجربه-سپنتا امانپور: روایت و بازنمایی اقشار آسیب دیده دشوار است. این دشواری در ایجاد حس اعتمادی است که باید کارگردان نسبت به آدم های سوژه خود ایجاد کند تا بتواند به لایه های درونی زندگی و فردیت آنها ورود کند و آن را به تصویر بکشد. اما گاهی این اعتمادسازی پشت محدودیت های سازمانی و اداری می ماند و فیلمساز تنها می تواند با تکیه بر خلاقیت خود به روایت سوژه دست بزند. این همان کاریست که بهزاد نعلبندی در مستند انیمیشن «کاغذ پاره ها» انجام می دهد. از آنجا که او نمی توانست تصویری از مرکز نگهداری زنان کارتن خواب را به نمایش بگذارد از صدای آنها استفاده می کند. صدای که محصول گفتگوی با تعدادی از آنهاست. برای هویت بخشی و به عبارت بهتر تصویر سازی از این صداها، از کارتن های مقوا برای خلق کاراکتر آنها استفاده می شود. البته نه فقط برای خلق کاراکترها که برای بازآفرینی همه موقعیت و فضای قصه. در واقع مخاطب در «کاغذ پاره ها» با یک فضای کارتنی مواجه است که قرار است به روایت زنان کارتن خواب بپردازد.

جالب اینکه آنقدر تناسب و سنخیت و همخوانی دراماتیکی بین صداها و کارتن ها ایجاد می شود که حس سمپاتی ایجاد کرده و فیلمساز می تواند به هدف خود در گزارش سوژه و تاثیرگذاری اخلاقی و تربیتی آن بر مخاطب دست یابد. تاثیری که حالا در شمایل خلاقیت و نوآوری های پویا نمایانه به موقعیتی زیبایی شناختی بدل شده و لذت بصری به مخاطب می بخشد. گرچه این سویه های زیبایی شناختی چنان با سویه های تراژدی قصه درهم آمیخته که آن را به غمی زیبا بدل می کند. زیبایی اثر به وجوه تکنیکی و بصری و ساختار خلاقانه اثر در استفاده از کارتن ها برای فضاسازی و روایت برمی گردد و غم آن به ذات سوژه و قصه تلخ و غم انگیزی که از زنان کارتن خواب به تصویر کشیده می شود.

در واقع فرم زیبایی شناسی اثر در اینجا در خدمت روایت محتوایی تلخ و غم انگیز قرار می گیرد. اما فارغ از این سویه های تکنیکال اثر باید به صداقت و صمیمتی اشاره کرده که در مصاحبه و گفتگو با زنان کارتن خواب شاهدیم که نشان می دهد که در یک اعتماد کامل به کارگردان از رازهای مگو و رنج های ناگفته خود می گوید. بی پرده و بی هیچ خودسانسوری. از این حیث «کاغذ پاره ها» را می تواند به مثابه یک پژوهش تصویری در نظر گرفت که از طریق فرم های خلاقانه انیمیشن وار خود، دست به آسیب شناسی زنان کارتن خواب می زند که از لحاظ علمی قابل ارجاع و استناد است. قصه تلخی که زیبا روایت شده است.