هنروتجربه-رضا صائمی: از جعفر صادقی پیش از این مستند «فرشاد آقای گل» را دیده بودم که مستندی پرتره درباره فرشاد پیوس بازیکن سابق پرسپولیس بود و حالا او در ادامه ساخت مستند ورزشی-پرتره ای خود، «سمفونی حمید» را ساخته که به زندگی فوتبالی و فردی حمید علیدوستی بازیکن سابق قوتبال می پردازد. مستندی که نشان می دهد صادقی در پرداختن به سوژه هم از حیث فرم و ساختار روایی و هم در پرادزش مضمون به پختگی بیشتری رسیده است و در رویکردی متفاوت نسبت به مستند قبلی اش، به بازنمایی زوایای مغفول حمید علیدوستی بپردازد که اتفاقا این سویه از ویژگی های شخصی او بیش از هویت فوتبالی اش می تواند مخاطب را جذب کند. مثلا اینکه او به شدت اهل مطالعه است و مدام در حال کتاب خواندن. آنهم به قول عادل فردوسی پور نه کتاب های بازاری و دم دستی بلکه کتاب های جدی در حوزه های فلسفه و ادبیات وجامعه شناسی و سینما. سینما یکی دیگر از علاقه های جدی علیدوستی است که شاید ظهور بازیگری توانمند مثل ترانه علیدوستی در سینمای ایران ریشه در همین عشق و علاقه پدر به سینما داشته است.

همچنان که موجب دوستی عمیق و صمیمی او با پیمان معادی هم شده است و آنها سالها با هم مبادله فیلم می کردند و با هم فیلم می دیدند. در بخش هایی از مستند که حمید علیدوستی از عشق و علاقه اش به سینما و فیلمسازان مورد علاقه اش می گوید شگفت انگیز است. از اطلاعاتی که درباره فیلم ها و فیلمسازان دارد تا جمع آوری آرشیو طبقه بندی شده از فیلم ها و کارگردان های مورد علاقه اش همچون برسون و برگمان. به این علاقه باید موسیقی را هم اضافه کرد حتی شاید عمیق تر از کتاب و سینما. چنانکه در صحنه ای از مستند خاطره ای را تعریف می کند که دوستی از او پرسید اگر قرار باشد به سیاره دیگر بروی و تنها یک چیز می توانی همراه خود ببری آن چیست؟ علیدوستی یک صفحه از سمفونی باخ را انتخاب می کند که نشان از انس و الفت عمیق او با موسیقی به ویژه موسیقی کلاسیک است.

در مستند «سمفونی حمید» که یک مستند چهره نگارانه است چهره های گوناگونی درباره او حرف می زنند. از عادل فردوسی پور و پژمان جمشیدی گرفته تا ترانه دخترش و پیمان معادی و امیر حاج رضایی و چند دوست و هم بازی نزدیکش. آنها به تناوب هر کدام بخشی از شخصیت و کاراکتر حمید علیدوستی را آشکار کنند. گرچه در این روایت ها، این سویه ورزشی و فوتبالی اوست که بیشتر از ابعاد دیگر شخصیتی اش بازگویی می شود که این از منطق مستند و سوژه اش می آید که بیش از هر چیز یک فوتبالیست است. در این میان اما آنچه به جز سبقه فوتبالی یا علقه اش به کتاب و سینما و موسیقی می تواند در کانون نظر و تامل مخاطب قرار بگیرد تنهایی اوست. او در جایی از مستند می گوید «نمی توانم بگویم تنهایی انتخاب من بوده یا سرنوشتم اما آشناترین همدم من بوده و تنهایی البته با بی کسی فرق دارد»