فرناز جورابچیان فارغ‌التحصیل رشته ادبیات فرانسه از دانشگاه تهران است که فعالیت خود را به عنوان مترجم در انتشارات هرمس، کیمیا، روزنه‌کار و نیز مجله حرفه-هنرمند آغاز کرد. او سپس در  Concordia University کانادا به تحصیل در رشته سینما پرداخت و اولین فیلم کوتاه دانشجویی‌اش منتخب شبکه CBC/Radio- Canada شد و  پس از بازگشت به ایران چندین فیلم کوتاه داستانی و مستند از جمله«خانه غریبه‌ها» را کارگردانی کرد.

محمدرضا جورابچیان فارغ‌التحصیل رشته عکاسی از دانشگاه هنرومعماری است. او در سال ۱۳۸۷ منتخب یازدهمین بی‌ینال ملی عکس ایران شد و تاکنون چندین نمایشگاه را برگزار کرده‌است. محمدرضا جورابچیان سال ۱۳۸۷  اولین فیلم کوتاه خود «آخرین روز» را کارگردانی کرد.

فرناز و محمدرضا جورابچیان خواهر و برادری هستند که در کارنامه‌شان به طور مشترک چندین فیلم کوتاه داستانی و مستند را کارگردانی کرده‌اند که از جمله آن‌ها می‌توان به فیلم‌های «آخرین تصویر یک خاطره» (۱۳۹۱)، مستند «واپسین اجرا» (۱۳۹۲)، مستند «زندگی، مجسمه‌های رضا لواسانی» (۱۳۹۴)،مستند«اعتراض وارد نیست»(۱۳۹۵) و مستند در حال ساخت «خانه خاموش»  اشاره کرد. فیلم‌های آن‌ها تا به حال در جشنواره‌ها و مراکز فرهنگی مختلفی به نمایش درآمده‌اند و جوایز گوناگونی دریافت کرده‌اند.

اکثر قهرمانان، مربیان مطرح و بازیکنان ملی‌پوش تنیس ایران در سنین خیلی کم به‌عنوان مسئول نگهداری زمین‌های تنیس و یا توپ جمع‌کن در باشگاه‌ها مشغول به کار بوده‌اند. آنها در سایه این محیط، تنیس را نیز فرا می‌گرفتند و از این طریق گام در راستای موفقیت و حرفه‌ای شدن می‌گذاشتند. پس از جلوگیری از حضور این بچه‌های توپ‌جمع‌کن در باشگاه‌های تنیس، روند پرورش بازیکنان و قهرمانان این ورزش در ایران به طرز چشمگیری دچار کندی شد و از این منظر به مسیر رو به رشد تنیس ایران نیز لطمه‌هایی مهم وارد آمد.

داستان «اعتراض وارد نیست» دقیقا از همین جا آغاز می‌شود؛ ازلحظه جایگزینی بچه‌های افغانستانی با کارکنان ایرانی زمین‌های تنیس. جایی که در آن توپ جمع می‌کنند، به تدریج تنیس یاد می‌گیرند، تنیس‌باز می‌شوند، ترقی می‌کنند و درست در لحظه‌ای که می‌خواهند اوج بگیرند متوقف می‌مانند. این افراد اغلب مهاجرانی غیرقانونی هستند که شرایط نااستوار سکونت‌شان در ایران، دستیابی به آرزوهای‌شان را در هاله‌ای از ابهام قرار می‌دهد. برای آن‌ها، به‌عکس هم‌طرازان ایرانی‌شان، پیمودن مسیر همیشگی این ورزش، یعنی ورود به عرصه حرفه‌ای و حضور در صحنه‌های قهرمانی ناشدنی است؛ و متعاقبا این کاستی آن‌ها را دچار سرخوردگی می‌کند؛ تا جایی که در آخر کار، بعضا به فکر خروج از این ورزش و یا حتی خروج از ایران و رفتن به سمت سرنوشتی نامعلوم در غرب می‌افتند.

«اعتراض وارد نیست» قصد دارد سوی دیگری از معضل مهاجرت را به تصویر بکشد. آنجایی که مهاجران نه تنها به دنبال دستیابی به حقوق اولیه شهروندی هستند بلکه با تلاشی مضاعف قصد دارند آرزوهای‌شان را هم تحقق بخشند. اما آیا این جامعه جدید چنین اجازه‌ای را به آن‌ها می دهد؟ آیا پذیرای حضورشان خواهد بود؟ صدای آن‌ها را بشنویم.