ساتیار امامی متولد ۱۳۵۴ بندر گز است. او که دیپلم گرافیک و لیسانس عکاسی از دانشکده هنر و معماری تهران را دارد، از سال ۱۳۶۹  عکاسی  را از انجمن سینمای جوانان ایران- دفتر گرگان آغاز کرد و کماکان در مطبوعات و رسانه‌های خبری ایران مشغول فعالیت حرفه‌ای عکاسی است.از جمله رسانه‌هایی که امامی تاکنون با آن‌ها همکاری داشته می‌توان به دبیر گروه عکس ضمیمه ایرانشهر روزنامه همشهری، عکاس خبرگزاری فارس، دبیر گروه عکس روزنامه کارگزاران، دبیر گروه عکس روزنامه جام جم و موسس آژانس عکس جام جم، دبیر گروه عکس مجله نسیم، دبیر گروه عکس مجله سینمایی ۲۴ همشهری و…اشاره کرد. او در حال حاضر دبیر گروه عکس روزنامه همشهری و هم‌چنین مدیر آژانس عکس این موسسه است.

امامی همچنین برای فیلم‌های سینمایی به عنوان عکاس سینما فعالیت کرده که از جمله آن‌ها می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:« رسم عاشق کشی» به کارگردانی خسرو معصومی، «چشم» به کارگردانی جمیل رستمی،«به هدف شلیک کن» به کارگردانی محمد کتیرایی، «بغض» به کارگردانی رضا درمیشیان، «چه خوبه برگشتی» به کارگردانی داریوش مهرجویی،«مادر قلب اتمی» به کارگردانی علی احمد زاده،« چهارشنبه ۱۹ اردیبهشت» به کارگردانی وحید جلیلوند.

۱۷ خرداد ۱۳۹۶ روز تلخ و عجیبی برای مردم ایران بود. در آن روز دو گروه تروریستی با حمله به حرم امام خمینی (رحمت‌الله علیه) و مجلس شورای اسلامی تعدادی از هم‌وطنان‌مان و کارمندان این دو مجموعه را به شهادت رساندند. اما در کنار این حادثه خونین، اتفاق دیگری نیز رخ داد که شاید تا سال‌های سال از ذهن هیچ مخاطبی پاک نشود و آن هم نجات جان یک پسر خردسال بیمار به نام عماد اسماعیل‌ نژاد در حین عملیات نیروهای امنیتی مقابل تروریست‌ها بود.

همه چیز از یک عکس شروع شد که به سرعت در بین رسانه‌های داخلی و خارجی دست به دست می‌شد. این مستند از همان فردای روز حادثه تروریستی مجلس کلید خورد. در ابتدا با کسی که «عماد» را در حادثه آن روز مجلس نجات داد، ارتباط گرفتیم. در همین ارتباط با عماد آشنا شدیم و دلیل حضور او در مجلس در آن روز را فهمیدیم. از آن جایی که در روزنامه همشهری کار می‌کنم، در روز بعد از واقعه، داستان آن پسر خردسال را در روزنامه همشهری نوشتیم. متوجه شدم که تعدادی از عکاسان ما در چه شرایط سختی، حادثه را پوشش دادند به همین دلیل این سوژه رنگ و بوی دیگری برای من گرفت. اتفاقاتی مثل تلاش عکاسان و محدودیت‎های همیشگی برای تهیه‌ گزارش که باعث شد تا آن را دنبال کنم.

این فیلم حادثه تروریستی را از دیدگاه عکاسان و شرایط عکاسی بحران شرح می‎دهد و به این شیوه شاید زوایای پنهانی از حضور رسانه‌ها و مشکلات‌شان را در بحران‌های پیش‌رو نشان بدهم. این حادثه فقط به شیوه خبری رسانه‌ای شد و من می‌خواهم از دید عکاسان نیز آن را بیان کنم.