علیرضا رسولی‌نژاد متولد ۱۳۵۴ سیرجان
سردبیر و مدیر مسئول فصلنامه تخصصی سینمایی «فیلمخانه»/ مدیر کانون فیلم فرهنگسرای ارسباران از سال ۱۳۷۹ تا ۱۳۸۲
تهیه‌کننده و کارگردان فیلم‌های بلند: صحنه‌های خارجی ۱۳۸۳ – مینور/ ماژور ۱۳۸۳

اگه اشتباه نکنم آخرین باری که اصغر افضلی به‌جای وودی آلن حرف زده، همین فیلم «صحنه‌های خارجی» باشه. اولین فیلمم. رفته بودیم تهران‌پارس دنبالش. در مسیر رفتن به استودیو مات و مبهوت نگاهم می‌کرد. قرار بود بعد از چندین سال یکی دو دقیقه به‌جای وودی ‌آلن حرف بزنه. متن رو یک ‌شبه توی خواب و بیداری نوشته بودم و خودم هم درست ازش سر در نمی‌‌آوردم. قرار بود متنی درباره‌ی ایران معاصر، از زبان وودی آلن، روی صحنه‌های ابتدایی فیلم «آنی هال» بخونه. به استودیوی ضبط صدا رسیدیم. ‌متن رو بهش نشون دادم. نگاهی بهش انداخت و با همان لحن وودی‌ آلنی گفت: «وای خدای من. تو واقعا می‌خوای این متن احمقانه رو بزاری توی فیلمت؟ من: «آره آقای افضلی. چطور مگه؟». اصغر افضلی (وودی آلنی): «وای خدای من! فکر کنم حالت اصلا خوب نیست… بهتره خودت رو هر چه زودتر به یه دکتر نشون بدی». و دوباره ادامه داد: «ببین! من یکی رو بی‌خیال شو… تو رو خدا یکی من رو برگردونه تهران‌پارس. می‌خوام برگردم خونه. حالم داره از این وضعیت بهم می‌خوره… خدای من! این احمقانه‌ترین متنیه که توی زندگیم خوندم». کمی بعد بالاخره راضی شد و فیلم «آنی هال» رو پلی کردیم و اصغر افضلی اون متن احمقانه را خواند…/ شوخی با وودی آلن ریسک بزرگی بود که خوشبختانه با هنرنمایی اصغر افضلی به خیر گذشت. بدون صدای او و احمد رسول‌زاده (یکی دیگر از بزرگترین دوبلورهای دوران طلایی دوبله) روح و لحن فیلم «صحنه‌های خارجی» اصلا شکل نمی‌گرفت. فیلم مدیون این دو عزیز از دست رفته است. روحشان شاد و یادشان گرامی ‌باد.