محمدعلی سجادی از  اواخر دهه ۵۰ کار فیلم‌سازی را در کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان آغاز کرد و بعدها در سینمای آزاد آن‌را ادامه داد.او در سال ۱۳۶۲ اولین فیلم بلند داستان‌اش «بازجویی یک جنایت» را کارگردانی کرد و بعد از آن آثاری چون«گنج»، «جدال»،«گم شدگان»،« مُهره»،«شیفته»،«رنگ شب»،«اثیری»،«شوریده»،«مخمصه»،«تمرینی برای اجرا» و… را مقابل دوربین برده‌است.سجادی فیلم «سودابه» را نیز در نوبت اکران دارد.

حالا سه سالی از ساخت فیلم «طلاقم بده به خاطر گربه‌ها» می‌گذرد. فیلمی که فراز و نشیب بسیار را پشت سر گذاشت تا به این اکران رسید و گویا داستان دارد همچنان. داستانِ داستانِ این فیلم خودش داستانی دارد تو در تو. حین نوشتنِ متنی که قرار بود فیلمی شود طنزآلود که نشد، بهانه‌ای شد تا بار دیگر سرک بکشم در جهان اضطراب و با احضار اوهامم به آرامش برسم. حاصل آن جست‌وجو شد رمان «جهی، شاعر و باقی قضایا!» و نیز بستری شد برای نقش کردن این جهان مضطرب بر بوم و نمایشگاهی با عنوان «زن، انار و گربه» که در مهر ۹۳ در گالری مدرن الهیه برگزار شد. رمان «جهی، شاعر و باقی قضایا» پس از هشت سال خاک خوردن در کشوی ممیزی عاقبت مجوز گرفت و توسط نشر نگاه در سال ۹۷ منتشر شد. ماند فیلم‌نوشت این جست‌وجو که براساس  رخدادی واقعی درگیر آن شدم. یک‌بار نوشتمش به شکل خطی. گذشتِ زمان مرا به این‌ نتیجه رساند که به شکل مرسوم روایت این کار شدنی نیست یا چنگی به دل نمی‌زند. لااقل بخشیش به خاطر محدویت‌های ما. پس با اتکا به خودِ رخداد و متن چهار پنج صفحه‌ای خبر دست به این تجربه زدم. پیداکردن راه‌های تازه در نوعی که من کار می‌کنم، ضرورت خودش را دارد. راهی که در فیلم‌‌های «شیفته» و «رنگ شب» و «اثیری» و … رفته‌ام. نمی‌خواستم آن کارها را تکرار کنم. فارغ از حاصلش که متکی به قضاوت دیدارکنندگانش خواهد بود، فیلم «طلاقم بده» در حقیقت گانه نخست از سه‌گانه‌ا‌ی احتمالی است که با فیلم «سودابه » تداوم پیدا کرد. هرچند «سودابه» داستان سر راست مالوفی دارد و می‌شود گانه‌ دوم این سه‌گانه محسوب شود. باشد که روزی گانه‌ سومش هم ساخته شود!