متولد ۱۳۳۲ ارومیه
فارغ التحصیل رشته زبان و ادبیات انگلیسی ۱۳۵۵
شروع عکاسی ۱۳۴۷
شروع فیلمسازی مستند ۱۳۵۷
سردبیر و مدیرمسئول مجله تصویر (نشریه تخصص هنرهای تصویری) از ۱۳۷۱
مدرس عکاسی در دانشگاه‌های ایران از ۱۳۶۵
بنیانگذار و دبیر جشن تصویر سال و جشنواره فیلم تصویر از ۱۳۸۳
عضو هیات داوری جشنواره بین المللی فیلم میلان (۲۰۰۲)
عضو هیات داوری جشنواره بین المللی فیلم فجر (۱۳۷۱ و ۱۳۹۳)
عضو هیات داوری جشنواره بین المللی فیلم های کوتاه اروپایی / آلمان ۲۰۰۵
عضو هیات داوری جشنواره بین المللی فیلم باتومی گرجستان
برگزاری ورک‌شاپ‌های فیلمسازی در مکزیک، دانشگاه هنر تاجیکستان و دانشگاه آناتولی ترکیه
ساخت فیلم‌های مستند از جمله:
فیلم‌های سوپر ۸ : انقلاب ۵۷، هند ۸۲ و ایران پائیز ۶۲
تهران ساعت ۲۵، ایستگاه سفید، هنر کشتن، بم روز سوم روز دهم، روزی که نبودی، روزی روزگاری مراکش
رازها، هاوانا بعد از ۴۷ سال، ۵ داستان کوتاه
تصویربرداری از سه فیلم عباس کیارستمی: ABC آفریقا، پنج و جاده‌ها
نمایش فیلم در جشنواره‌های بین‌المللی، بینال‌ها و موزه‌ها:
فجر، توکیو، لایپزیک، آمستردام، سانفرانسیسکو، بیروت، هامبورگ، اوبرهاوزن، مارسی، فرانکفورت، بیلبائو،
یاماکاتا، فرایبورگ،کلن، ترابیکا، داکومنتا (آلمان ۲۰۰۱)،بینال شارجه ۲۰۰۳، موزه هنرهای معاصر وین،
موزه ویکتوریا و آلبرت (لندن)، مرکز هنرهای معاصر کمپر (فرانسه)، مادرید، تورنتو، بروژ، دانشگاه هاروارد و مرکز فرهنگی شارلوتنبرگ دانمارک

«عکاسی بهتر است یا فیلمسازی؟» این سوال همیشگی سی و چند ساله خیلی ها از من و خودم از خودم بوده است و چون هیچ‌وقت جواب «علم بهتر است یا ثروت» را به هیچ کس حتی خودم هم نداده‌ام، به خودی خوب متقاعد شده‌ام که برای من فیلمسازی ادامه همان عکاسی است. عکاسی هنوز تنها عینکی است که همیشه بر چشم دارم و هنوز زیباترین پلی‌ست که با جهان اطرافم می سازم. 
مجموعه اول از فیلم هایم به تشخیص دوستانم در سینمای هنر و تجربه آنهایی‌ست که از نظر زمان اتفاق و ساخت در بخش «خاطره‌ها» جای می‌گیرد و فکر می کنم اگر سینمای هنر و تجربه بخواهد و بتواند زنده بماند، شاید بتوان ده‌ها مجموعه دیگر با صدها خاطره دیگر از دوربین من درباره انسان معاصر و شرایط زیست جا به جا شده او در این کره خاکی ارائه کرد.