گرچه از دهه ۶۰، به عنوان دهه بی‌صدایی یاد می شود ولی در این بی‌صدایی، هزاران صدا خفته بود. آنگاه که تصور می‌شد موسیقی به پایان راه خود رسیده، صدای سازها از زیر خاکستر، نوید از تولد دوباره موسیقی در بستری جدید می‌داد. ما مسافران قطاری هستیم که ما را به گردش در داستان‌های موسیقی آن دهه می‌برد. موسیقی که نه از درون استودیوها بلکه از پستوی خانه‎ها هم به گوش می‌رسید.