من در شهری بزرگ شدم که فیلم‌های سینمایی وسترن را در سینمای روباز آن به نام سینما مهرگان که متعلق به شرکت نفت شهر گچساران بود، نمایش می‌دادند، فیلم‌هایی که شرکت نفت در دهه ۶۰ و ۷۰ میلادی آن‌ها را خریداری کرده بود و قبل از اینکه به شهرهای بزرگ ایران راه پیدا کند، ابتدا در سینماهای شهرهای نفت‌خیز ایران نمایش داده می‌شد.من در زمانی این فیلم‌ها رو دیدم که در انبار این سینما بر روی هم تلنبار شده بود و با همت آپاراتچی این سینما روزهای پنجشنبه هر هفته این فیلم‌ها مرمت و بعد نمایش داده‌می‎شد. به مرور زمان تحت تاثیر دیدن این فیلم‌ها همیشه آرزو داشتم یک فیلم وسترن بسازم، فیلم سینمایی وسترن نساختم ولی خوشحالم که یک فیلم مستند در مورد یک وسترن‌ساز ایرانی ساختم.