امید توتونچی متولد ۱۳۶۵ در تهران؛ فارغ التحصیل رشته مهندسی صنایع که از سال ۱۳۸۵ زیر نظر شهرام مکری در انجمن سینمای جوان آموختن سینما را آغاز کرد؛ در سال ۱۳۹۱ جایزه بهترین تدوین جشنواره فیلم کوتاه تهران را برای فیلم «باران» گرفت که در بخش کارگردانی نیز نامزد جایزه این جشنواره بود.

امید توتونچی پس از ساخت ده‌ها فیلم کوتاه داستانی و تجربی، در سال ۱۳۹۲ اولین فیلم خود را با نام «نوراستنی» که واژه‌ پزشکی و به معنای یک نوع اختلال روانی است، تهیه و کارگردانی کرد که از جمله موفقیت‌های این فیلم می‌توان به نامزدی جایزه بزرگ جشنواره ورشو و نامزدی جایزه استعداد جوان سینما از جشنواره هامبورگ اشاره کرد.

اول از همه خوشحالم، خوشحالم که اثری که ساخته‌ام جلوی چشم قرار می‌گیرد تا ایراداتش اول از همه برای خودم آشکار شود، اساسا آفرینش یک اثر همواره نوعی از عریانی افکار آفریننده‌اش را در پی خواهد داشت که همین، هنرمند را به وسواس می‌اندازد تا بهترین خروجی‌اش را داشته باشد و نتیجه نمایش دادن فیلم‌ها، به سخت‌گیری بیشتر خالقانشان برای کارهای بعدی منتهی می‌شود که این خوب است.

دوم اینکه این فیلم، چه در فرم روایت و چه در نوع ساختش تجربه‌گرا است و الگوی ساخت و تولید آن بی‌شباهت به فیلم‌هایی نظیر،following ، El mariachi  ، Blood simple و … نیست، اگرچه در پرداخت روایت و قصه هیچ تشابهی بین این فیلم‌ها با نوراستنی وجود ندارد.

سوم، باید تشکر کنم از علی غلامی، محمدرضا نوریان و علیرضا منصوری؛ که اگر هر یک از این عزیزانم نبودند هرگز این فیلم ساخته نمی‌شد.

چهارم، وقتی این فیلم را می‌ساختم، در خیالم به تولیدات فرانسوی موج نویی فکر می‌کردم و همیشه امیدوار بودم که توسط این فیلم به جوانان پر شوری برسم که سرشان مانند سر ما بوی قرمه‌سبزی بدهد، تا هی فیلم بسازیم و هی بسازیم تا انقلابی در نگرش کهنه سینمای مملکتمان ایجاد کنیم، حالا هنروتجربه پاتوق این جوانان است تا دیده شوند، مخاطب خود را پیدا کنند و بدون رانت و پول دولتی، بتوانند از طریق حمایت مخاطبانشان که پول می‌دهند و بلیط می‌خرند و فیلم آن‌ها را از میان انبوهی فیلم دیگر می‌بینند؛ فیلم بعدیشان را بسازند.

پنجم؛ نمایش فیلمم را تقدیم می‌کنم به روح پدرم، شهریار؛ که عشق به سینما را مدیون او هستم.